góra dół góra dół góra...(zaczyna być monotonnie- jako zapis, forma, konkrety niekoniecznie)
śnieg stopniał, świeci słońce, wczoraj widziałam przebiśniegi. nadal wierzę.że to kwestia wiosny.naiwna? być może. inaczej jest. więc może...tylko jeszcze trawa zielona, mlecze, czeremcha i dużo słońca. i błękit nieba oczywiście. uzależnienie od pogody? chyba naiwna jednak.
Skrępuję Cię, owinę wpół.
Nawet nie zdążysz krzyknąć, że
To sprawia ból...
nurtuje mnie skąd się to we mnie wzieło
motto na dziś, wczoraj, jutro i długi czas pewnie: pierdolić wszystko i wszystkich. jakże miło.
nadal nie wiem co sie ze mną dzieje.dosadnie:idee, przekonania, wartości..poszły się jebać. nagłe wybuchy płaczu, irytacja, niepokój...z dawniejszego spokoju chyba już nic nie pozostało. powinnam być szczęśliwa, tak- szczęśliwa. a jestem...jestem w ogóle? może i jestem. cos czuje przecież i czas oddczuwam i dzień, tydzień...rozjokarzenie jest jakby. przy nim chyba spokojna byłam. kiedy bedzie tak jak ostatnio? bedzie w ogóle? chce siedziec na trawie jego oczu.
śnieg stopniał.
podkreślam raz jaeszcze jak juz tu tysiace razy: nie jest mi smutno. uśmiech bywa. świadomości nie ma tylko. świdomości ze wiem.
sama nie wiem jak jest. napewno tak jak nie było jeszcze. zaczynam czuć, że powinnam wszystko przewartościować. po raz kolejny powtarzam, że zdecydowanie żądam wiosny. wpominam to nieruchome spojrzenie...tak pełne...powinnam czuć się niezmiernie szczęśliwa.jak zwykle wszystko komplikuje...obawy...ale może rzeczywiście..moze nie powinnam o tym myśleć.może wreszcie zgodzę się z tymi wszystkimi osobami, które mówią mi "żyj!"
czuje się pijana psychicznie. pijana niewyobrażalnością i nieprzytomna od cudownej czułości. zapomniałam róży. czas płynie. a ja nie wiem bo nie czuje. nic nie czuje. i wszystko.
wszystko mi się znów rozsypuje. powoli czuje, że nic nie wiem.idiotyczne- ale wmawiam sobie, że to z powodu zimy. zakwitną mlecze a ja przekonam się, że to złudzenie. był spokój. nie ma. jest niepokój. ostatnia żelka. wczoraj zdecydowanie to była zła piosenka. powrót był jednak zły? "i spojrzeć prosto w słońce..."musze sobie powtarzać. słońce, słońce, słońce - jest! zawsze! tylko czemu nic nie jest takie proste i poukładne?